Rzeka i drzewo życia

I pokazał mi czystą rzekę wody życia, lśniącą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. A pośrodku rynku [lub ulicy] miasta, po obu stronach rzeki, było drzewo^* życia przynoszące owoców dwanaście, na każdy miesiąc wydające owoc swój. A liście drzewa służą do uzdrawiania narodów – Obj. 22:1-2.

Najpiękniejsze miasta mają rzekę i ogrody. Rzeka najczęściej przepływa tylko przez miasto. Ogrody miejskie skomponowane są przeważnie z roślin ozdobnych. Miasto, w którym rzeka ma swoje źródła, a jednocześnie staje się szeroka, tak że po obu jej stronach mogą rosnąć drzewa, musiałoby być bardzo wielkie. A ogrody miejskie, w których rosną drzewa owocowe, znajdują się chyba tylko w marokańskim Marakeszu, ale nie są ogólnie dostępne.

^* W języku greckim i hebrajskim, podobnie jak w niektórych wyrażeniach polskich (np. „umyć naczynie”) rzeczownik w l. pojedynczej może oznaczać zbiór rzeczy o podobnych cechach; w ten sam sposób przy użyciu l. pojedynczej określony jest „owoc drzewa na każdy miesiąc”, choć owoców na drzewie jest zapewne wiele.

Biblijna opowieść o człowieku zaczyna się w ogrodzie pośrodku pustyni (1 Mojż. 2:5). Kończy się w mieście – tak wielkim, że obejmuje ono właściwie całą planetę. W jego centrum tryska źródło życiodajnej wody, która następnie wartkim, krystalicznym nurtem płynie przez miasto, nawadniając ogród drzew życia rozciągający się po obu stronach. Inaczej niż w rajskim ogrodzie, strumień żywej wody nie rozdziela się na cztery rzeki. Drzewa życia rosnące na obu brzegach rodzą owoce co miesiąc, a ich liście służą za lekarstwo.

Jerozolima nie ma swojej rzeki. Wodne potrzeby miasta zaspokajane były dawniej przez kilka źródeł oraz cysterny gromadzące wodę deszczową. Stolica Izraela nigdy też nie słynęła z ogrodów. Występują tam drzewa oliwne, ale ograniczone zasoby wodne oraz położenie na wzgórzach utrudniały zakładanie okazałych ogrodów. Mimo to Jerozolima jest pięknym miastem, choć głównie ze względu na swoją historię.

W Księdze Ezechiela opisane zostało źródło tryskające spod progu świątyni, którego wody już po kilku kilometrach stawały się wielką rzeką (Ezech. 47:1-5). Płynęła ona na wschód i wpadała do Morza Martwego, ożywiając jego wody (Ezech. 47:8-11). A nad rzeką wyrosną na jego brzegu po obu stronach wszelkie drzewa owocowe, których liść nie więdnie ani owoc nie ustaje. W swoich miesiącach wydadzą świeże owoce, bo wody dla nich wypływają ze świątyni. Dlatego ich owoc będzie na pokarm, a ich listowie na lekarstwo (Ezech. 47:12).

W Nowej Jerozolimie z Księgi Objawienia woda wypływa spod tronu Boga i Baranka i płynie przez miasto – tak wielkie, że zmieściłaby się w nim średniej długości rzeka. Być może jednak nie płynie ona całkiem prosto, lecz opływa wzdłuż ulic całe miasto, by nawodnić wszystkie jego „dzielnice”. Poza miastem nie ma rzeki ani drzew. Nie ma tam bowiem życia. Kto nie wejdzie do Nowej Jerozolimy, nie będzie miał dostępu ani do wody życia, ani do drzew nieustannie rodzących owoce. Nie będzie też mógł skorzystać z lekarstwa zawartego w liściach.

Miasto bywa w Biblii symbolem zorganizowanego społeczeństwa, w którym ludzie spełniają różne funkcje, wykonują rozmaite prace, a następnie wymieniają się swoimi usługami. Dawne wiejskie społeczności plemienne nie były całkiem samowystarczalne, ale były w stanie zaspokoić większość swoich prostych potrzeb bez wielkiej administracji. Obecne wygodne miejskie życie wymaga koordynacji wielu działań. W skomplikowanym organizmie społecznym łatwo dzisiaj o nieprawidłowości i nadużycia. Nowa Jerozolima przyszłości koordynuje jednak działania swych obywateli w sposób idealny – każdy jest potrzebny innym, a równocześnie korzysta z pracy pozostałych mieszkańców. Administracja nie nadużywa swych praw i nie czerpie korzyści ze swojej pozycji.

W tej miejskiej strukturze mieści się rajski ogród z elementami umożliwiającymi ludziom wieczne życie. Mieszkańcy przyszłego świata będą zaopatrzeni nie tylko w czystą wodę i zdrowy pokarm. Nowe ciała, które otrzymają ludzie, będą zdolne do życia wiecznego. Dla jego podtrzymywania potrzebne będą jednak duchowe elementy wyobrażane przez wodę – duch i prawda. Energia życia będzie pochodziła od Boga, ale trzeba będzie móc po nią sięgnąć. Warunkiem jest wyrzeczenie się grzechu i nieczystości oraz umiłowanie prawdy. Tylko w ten sposób człowiek biologicznie zdolny do życia wiecznego będzie mógł uzyskać duchową kwalifikację do nigdy nie kończącej się egzystencji.

Najwyraźniej też biologicznie doskonały człowiek może chorować. Nieprawidłowości działania jego organizmu mogą dotyczyć sfery ducha, ale może i ciało będzie czasem wymagać jakiejś korekty. Klucz do tych ewentualnych procesów naprawczych będzie znajdował się w symbolicznym listowiu drzew życia. Liście drzew przy użyciu chlorofilu zamieniają energię słoneczną na energię wiązań chemicznych potrzebną w procesie wytwarzania związków organicznych. Produktem ubocznym jest tlen. W duchowym znaczeniu światło i tlen, podobnie jak woda i pokarm (cukier oraz witaminy, enzymy i sole mineralne zawarte w owocach) będą odgrywały ważną rolę w podtrzymywaniu życia. Człowiek nie posiada organów zdolnych do fotosyntezy. Musi korzystać z procesów zachodzących w drzewach. Światło i tlen dostarczają informacji i energii. Tylko przy użyciu duchowej energii i informacji, wyobrażanych przez światło (rozum, prawda) i tlen (powietrze, duch), ludzie będą w stanie korygować swe postępowanie tak, aby cały czas idealnie dostrajać je do zmieniających się warunków.

W Nowej Jerozolimie nigdy nie przestanie świecić światło Bożej energii i informacji. Zawsze będzie dostępny tlen ducha świętego. Nieustannie płynąć będzie woda życia w strumieniu opływającym całe miasto. Drzewo będzie rodzić owoce na każdy miesiąc, i to w dwunastu rodzajach, zaspokajając wszystkie potrzeby każdego człowieka. Liście na lekarstwo będą dostępne cały czas, gdyby coś trzeba było naprawić, czy to w stosunkach społecznych, czy w rozumowaniu i postępowaniu pojedynczego człowieka. Bóg i Baranek oraz słudzy miasta zawsze chętnie udzielą porady człowiekowi dążącemu do poprawy. Taki ogród nad Bożą rzeką zapewni doskonałość i wieczną trwałość miejskiej struktury społecznej przyszłego świata. Cała ziemia stanie się rajem w mieście.

W pierwszym raju na pustyni mieszkała tylko jedna para ludzka. W miejskim raju wiecznego królestwa Bożego zmieści się cała ludzkość, składająca się z miliardów istnień. Nie tylko się zmieści, ale też uzyska zdolność do wiecznego i szczęśliwego życia.

Najważniejsze pojęcia i zagadnienia

1. Nowa Jerozolima będzie miała źródło i rzekę przepływającą przez całe miasto wzdłuż ulic oraz sad owocowy na obu jej brzegach.
2. Ludzie w Królestwie Bożym zorganizują się w sprawnie działający organizm społeczny, wyobrażany przez miasto, a jednocześnie będą zdolni do życia wiecznego dzięki dostępowi do życiodajnego źródła, ukazanego w rzece i w owocach drzew życia.
3. Nawet doskonałe życie będzie wymagało korekt dostosowujących je do zmieniających się warunków; narzędzi do przeprowadzenia poprawnych zmian dostarczą liście drzew życia przetwarzające „światło” Bożej prawdy na energię potrzebną do korekt oraz wydzielające „tlen” ducha świętego.

W następnym odcinku: Imię Boga na czole – czyli królujący słudzy