Uzdrawiaj chorych

Jezus, broniąc swego prawa do leczenia w szabat i w ogóle do sprawowania misji, powołuje się na czyny, których sprawcą może być jedynie Bóg (Jan 5:36). Apostołowie wysłani przez Jezusa także mieli cudownymi czynami potwierdzać prawdziwość swego poselstwa. Wśród nich na pierwszym miejscu wymienione jest uzdrawianie chorych.

W tamtych czasach ludzie byli bardziej bezradni wobec chorób niż dzisiaj. Nie rozumiejąc na ogół ich przyczyn ani nie dysponując praktycznie żadnymi środkami zaradczymi, ograniczali się do podtrzymywania chorego na duchu. Współczesna nauka potwierdza, że podczas leczenia ważną rolę odgrywa siła woli i przekonanie chorego o możliwości powrotu do zdrowia. To dlatego Jezus tak często powtarzał, że uzdrowienia dokonała właściwie wiara chorego.

Dzisiaj cudowne uzdrowienia w imieniu Jezusa bywają niekiedy wśród chrześcijan traktowane utylitarnie – jako przywilej wiary. Nie taką jednak rolę odgrywało uzdrawianie chorych w misji apostołów. Miało ono być ich świadectwem uwierzytelniającym. Dzisiaj leczeniem zajmują się raczej lekarze. Ludzie nie bardzo wierzą w cuda, dlatego uwierzytelnieniem posłannictwa wierzących jest raczej zgodność ich słów ze Słowem Bożym. Jeśliby jednak Bóg zapragnął dokonać cudu przez swego posłańca, to któż Mu tego zabroni?

Rabbi Jeszua Ha-Nocri – PRZYKAZANIA na każdy dzień roku (fragment),
Daniel Kaleta
refleksja na 20 marca, str. 86