Pieczętowanie sług Boga

Pieczęć w starożytności była wygrawerowanym w twardym kamieniu znakiem, który można było odcisnąć w miękkim materiale. Odcisk ten zamykał coś, a czasem ukrywał tajemnicę. Uwierzytelniał związek tego, co było oznakowane, z osobą, która się danym znakiem posługiwała.

W Biblii czynność pieczętowania ma często znaczenie symboliczne. Aaron nosił nad czołem diadem (hebr. cic – kwiat), na którym wygrawerowanych było osiem liter: QDSz LJHWH^*, czyli „świętość PANU”. Napis ten miał być wykonany tak, jak się sporządza pieczęci (2 Mojż. 28:36). W ten sposób kapłan nosił nad czołem pieczęć Imienia Bożego.

^* Qadosz l'Adonaj, „sz” to jedna hebrajska litera Szin

Złoty diadem; (źródło: Instytut Świątynny, Jeruzalem)

Jezus mówił o sobie, że został „zapieczętowany przez Ojca” (Jan 6:27). Apostoł Paweł objaśnia, że owa pieczęć oznacza moc ducha (Efezj. 1:13). Jezus otrzymał świadectwo od Jana, że w czasie chrztu zstąpił na Niego duch (Jan 1:32). Również Jego naśladowcy otrzymują podobną pieczęć od Boga (2 Kor. 1:22). Objawienie zaś opisuje jej treść. Ci, którzy stali z Barankiem na górze Syjon, podobnie jak izraelscy arcykapłani nosili na czole imię Ojca (Obj. 14:1).

Znak tej pieczęci nie został ukryty gdzieś w zakamarkach duszy czy ciała, ale wypisany jest na czole. Oznacza to, że naśladowcy Jezusa powinni odznaczać się cechami upodabniającymi ich do Boga, ukazującymi charakter Boży. Ludzie mają dostrzegać odcisk tego znaku na ich czołach. Czasami mogą nie rozumieć jego prawdziwego znaczenia, podobnie jak większość chrześcijan nie umiałaby właściwie odczytać napisu na diademie kapłana, jednak znak na czole powinien być widoczny dla każdego, kto spotyka się z tak „opieczętowaną” osobą.

Gdy Mojżesz wychodził z namiotu spotkania, gdzie rozmawiał z Bogiem, jego twarz lśniła (2 Mojż. 34:35). Także oblicza ludzi wierzących, którzy utrzymują regularną społeczność modlitewną z Ojcem, powinny błyszczeć świętością Boga i chwałą Jego Imienia. Ich usta winny przekazywać natchnione słowa, a oczy zwracać się w stronę tego, na co chciałby patrzeć Bóg.

Taka zaszczytna pieczęć chroni jej posiadacza przed niektórymi nieszczęściami. Szarańcza z otchłani, szkodząca wszystkim ludziom, miała omijać zapieczętowanych (Obj. 9:4). Wichry zniszczenia powstrzymywane są na czas pieczętowania, by oddać pole działania łagodnemu powiewowi ducha świętego.

Z drugiej jednak strony chodzenie po tym świecie z Imieniem Bożym wypisanym na czole to ogromna odpowiedzialność. Są miejsca i okoliczności, w których osiem liter napisu „świętość Panu” lśni cudownym blaskiem. Kontury znaku wyostrzają się, by coraz lepiej odbijać iskry rozproszonego wśród ludzi światła. Przy innych jednak okazjach pieczęć Imienia Bożego blaknie i zaciera się. Może nawet całkiem zniknąć, a ten, kto ją nosił, będzie musiał zasłaniać twarz, by nie było widać, że chwała Bożej światłości stała się w nim ciemnością.

Usytuowanie wizji anioła z pieczęcią między wydarzeniami końca czasu nie oznacza, że pieczętowanie sług odbywa się wyłącznie w krótkim okresie powrotu Jezusa. Wtedy jednak dzieło to, sprawowane nieprzerwanie począwszy od Dnia Pięćdziesiątnicy po zmartwychwstaniu Jezusa, zostanie ostatecznie dokończone.

Duch święty wykonuje swą pracę upodabniania człowieka do Boga w tych sercach, które otwarte są na obecność Bożą, które godne są tego, by nad ich drzwiami można było wypisać złotymi literami najświętsze Imię. Wszystkie te serca razem stworzą jedną świątynię, w której Bóg spotka się z całą ludzkością.

Najważniejsze pojęcia i zagadnienia

1. Pieczęć Imienia Bożego na czole człowieka to widoczne dla postronnych osób upodobnienie jego sposobu myślenia i postępowania do wzorów ukazanych w Słowie Bożym.
2. Pieczętowanie duchem świętym odbywa się przez cały czas od momentu wylania ducha na pierwszych chrześcijan, a dokończone zostanie w czasie powrotu Jezusa, gdy specjalnie na tę okoliczność powstrzymywana będzie wichura zniszczenia.
3. Pieczęć na czole oznacza widoczny znak przynależności do Boga, chroniący jego posiadacza przed niektórymi nieszczęściami, lecz z drugiej strony stanowiący ważne zobowiązanie do godnego reprezentowania Tego, który jest na pieczęci podpisany.

W następnym odcinku: Sto czterdzieści cztery tysiące – czyli liczba zapieczętowanych